کارآیی طرح واره درمانی در درمان زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

هدف: این پژوهش با هدف بررسی کارآیی طرح واره درمانی در درمان زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش: سه نفر از زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر براساس مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلال های محور یک dsm-iv انتخاب شدند. از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و آزمودنی ها پس از احراز شرایط درمان، وارد فرآیند درمان شدند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع چند خط پایه استفاده شد. طرح واره درمانی به مدت 20 جلسه هفتگی به کار گرفته شد و مرحله پی گیری نیز، سه ماه پس از پایان درمان دنبال شد. پرسش نامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (pswq)، پرسش نامه حوزه های نگرانی(wdq) و پرسش نامه طرح واره یانگ (ysq) برای مراجعان به کارگرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اثر طرح واره درمانی بر آماج های درمان معنادار است. نتیجه گیری: طرح واره درمانی در درمان اختلال اضطراب فراگیر زنان از کارآیی لازم برخوردار است.